Son Bahar çekimlerinden kareler...

Ah Hazan !

Eylül,hazan mevsimidir.Hazan mevsimi geldiği zaman renkler solar,amansız bir hüzün kaplar gökyüzünü.umut bile renk değiştirir,sararır ve kahverengiye çalar.İnsan güzel güneşli,yeşil ve mavi günlerden;sarı,halsiz bir o kadar da rüzgarın günle kavga ettiği,saçları,hayalleri,etekleri uçuşturduğu günler gelir.


Mevsimlerin bu renk değişikliği bizim de ruhumuza yansır.Artık daha hüzünlü, daha solgun , ve tabir-i caizse her günün "pazartesi sendromuna" dönüştüğü günlere merhaba deriz. Giydiğimiz yakışmaz,bize yakışanı ise giymeyiz.Öyle nahoş,öyle umursamaz bir aydır ve öyle solgun öyle kimsesizdir hazan mevsimi.


         

                 Ah hazan, ah hazan sende güldürseydin yüzümü,

               Kalmazdın sende yalnız dört mevsim içinde...

Eylül,tüm bitişlerin çat kapı geldiği,hiç hesapta yokken ayrılıkların yaşandığı zamanlardır.Hızla başlayan ve bir o kadar da çabuk tüketilen aşkların eninde sonunda biteceği anlaşılır.


  Hazan kapıya geldimi ,tüm aşkları,tüm beraberlikleri önüne katıp götürür.Hüzünler seli yaşanırken gözler önünde; kimisi ardına bakmadan uzaklaşır,kimisi ise gözlerini dikip bakakalır elinden uçup gidenlere...
  Hazan mevsimi işte böyle başlar ve bir daha ki yeşil, mavi mevsime varıncaya kadar insanları gri bir yalnızlık içine atıverir...


Sevim Görkan Ergün